سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
از کشتهاش هم بترسید، این مرد پایان ندارد
مُلکی که او دارد امروز، حتی سلیمان ندارد
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد