جز تو ای کشتۀ بیسر که سراپا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنیآدماند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّماند
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد