میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم