میروی دریا دل من! دست خالی برنگردی
از میان دردها با بیخیالی برنگردی
بار بر بستهای ای دل، به سلامت سفرت
میبری قافلۀ اشک مرا پشت سرت
مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه
حسی درون توست که دلگیر و مبهم است
اینجا سکوت و ناله و فریاد درهم است
دل میبرد از گنبد خضرا شالش
آذین شده کربلا به استقبالش
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت