گرفتارم گرفتارم اباالفضل
گره افتاده بر کارم اباالفضل
در سرخی غروب نشسته سپیدهات
جان بر لبم ز عمر به پایان رسیدهات
وقتی عدو به روی تو شمشیر میکشد
از درد تو تمام تنم تیر میکشد
دویدهایم که همراه کاروان باشیم
رسیدهایم که در جمع عاشقان باشیم
ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشنتر رویی از ماه خوبتر داری