شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
به نام خداوند بالا و پست
كه از هستیاَش هست شد، هر چه هست...
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی