صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی