یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفهها خندانم
فکر کردی که نمانده دل و... دلسوزی نیست؟
یا در این قوم به جز دغدغهٔ روزی نیست؟
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
سوختی آتش گرفت از سوز آهت عالمی
آه بین خانۀ خود هم نداری محرمی
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست