پس سرخ شد عمامۀ آن سیّد جلیل
تیغ آن چنان زدند که لرزید جبرئیل
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
بشکستهدلی، شکسته میخواند نماز
در سلسله، دستبسته میخواند نماز
سر زد ز شرق معركه، آن تیغ گرمْسیر
عشق غیور بود و برآمد به نفی غیر
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود