فرق دارد جلوهاش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
بیسایه مرا آن نور، با خویش کجا میبرد
بیپرسش و بیپاسخ، میرفت و مرا میبرد
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشکهای بیصدا گفتم حسین
یگانهای و نداری شبیه و مانندی
که بیبدیلترین جلوۀ خداوندی