نمکپروردهات ای شهر من خیل شهیداناند
شهیدانی که هر یک سفرهدار لطف و احساناند
همنوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
بایست آنچنان که تا به حال ایستادهای
که در کمال شوکت و جلال ایستادهای
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس