كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست