سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما