دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
آنکه با مرگِ خود احیای فضیلت میخواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت میخواست
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم