تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
قسمت این بود که با عشق تو پرواز کنم
و خدا خواست که بیدست و سر، آغاز کنم
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
شبی ابری شدم سجاده را با بغض وا کردم
به باران زلال چشمهایم اقتدا کردم
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت