گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای