آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من