بعید نیست غمت همچنان شهید بگیرد
بگیرد و همه جا باز بوی عید بگیرد
شهادت را به نام کوچکش هر شب صدا کردی
تو که هر روز و هر جا زندگیهایی بنا کردی
تنت از تاول جانسوز شهادت پر بود
سینهات از عطش سرخ زیارت پر بود
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه