ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
خبر رسید که در بند، جاودان شدهای
ز هر کرانه گذشتی و بیکران شدهای
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه