در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
انگار پی نان و نوایید شما
چون مردم کوفه بیوفایید شما
به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکندهاش
تمام همهمهها غرق در سکوت شدند
خروش گریۀ او شهر را تکان میداد
چنان اسفند میسوزد به صحرا ریگها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا