در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
انگار پی نان و نوایید شما
چون مردم کوفه بیوفایید شما
بگو چه بود اگر خواب یا خیال نبود؟!
که روح سرکش من در زمان حال نبود
به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید
هلا! در این کران فقط به حُر، امان نمیرسد
که در کنار او به هیچکس زیان نمیرسد
ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است
چنان اسفند میسوزد به صحرا ریگها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا