تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود