صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
شرط محبت است بهجز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود