بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
یک عمر دلم غصۀ مولا خوردهست
تا حکم شهادت من امضا خوردهست
سرسبزی ما از چمن عاشوراست
در نای شهیدان، سخن عاشوراست
دمید ماه رجب رؤیتش مبارک باد
به دوستان خدا نعمتش مبارک باد
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید