عمری به اسارت تو بودم ای مرگ
لرزان ز اشارت تو بودم ای مرگ
مژده، ای دل که مسیحا نفسی میآید
که ز انفاس خوشش بوی کسی میآید
یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبۀ احزان شود روزی گلستان غم مخور
همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی
کی رفتهای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بودهای نهفته که پیدا کنم تو را
آه میکشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار