چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود