چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
بیتابتر از جانِ پریشان در تب
بیخوابتر از گردش هذیان بر لب
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
آن شب میان هالهای از ابر و دود رفت
روشنترین ستارهٔ صبح وجود رفت
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست