شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را