آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
حرف تو به شعر ناب پهلو زده است
آرامش تو به آب پهلو زده است
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد