چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم