خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفتهایم که غرق خجالتیم
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده