ای کاش فراغتی فراهم میشد
از وسعت دردهای تو کم میشد
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
احساس از هفت آسمان میبارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...