آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود