رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم