مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
برخاستم از خواب اما باورم نیست
همسنگرم! همسنگرم! همسنگرم! نیست
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوانهای تو را در شب عید آوردند
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است