میکوش دمادم از خدا یاد کنی
با مهر، دل شکستگان شاد کنی
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
تیغ از تو طراوت جوانی میخواست
خاک از تو شکوه آسمانی میخواست
آن تشنهلبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت
نوخاستهای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است
وقتی به گل محمّدی مأنوسیم
در خواب خوش ستمگران، کابوسیم
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز