امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را