رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
روزی که ز دریای لبش دُر میرفت
نهر کلماتش از عطش پُر میرفت
آن جمله چو بر زبان مولا جوشید
از نای زمانه نعرهٔ «لا» جوشید
این كیست از خورشید، مولا، ماهروتر
بیتابتر، عاشقتر، عبدالله روتر
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد