گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
صبوری به پای تو سر میگذارد
غمت داغها بر جگر میگذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت