رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرفهایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست