سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید