ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
بر شانۀ یارش بگذارد سر را
بردارد اگر او قدمی دیگر را
ای بستۀ تن! تدارک رفتن کن
تاریک نمان، چشم و دلی روشن کن
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
انگار پی نان و نوایید شما
چون مردم کوفه بیوفایید شما
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
حُر باش و ادب به زادۀ زهرا کن
خود را چو زهیر، با حیا احیا کن
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم