ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
حیا به گوشۀ آن چشم مست منزل داشت
وفا هزار فضیلت ز دوست در دل داشت
اَلسَّلام ای سایهات خورشید ربّ العالمین
آسمانِ عزّ و تمکین، آفتاب داد و دین
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
خورشید گرم چیدن بوسه ز ماه توست
گلدستهها منادی شوق پگاه توست
یک سلام از ما جواب از سمت مرقد با شما
فطرس نامهبر تهران به مشهد با شما
بهار آمد و بر روی گل تبسم كرد
شكوه وا شدن غنچه را تجسم كرد
با زمزمی به وسعت چشم تر آمدم
تا محضر زلالترین کوثر آمدم
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینهای که شب پیش صبح صادق داشت