كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را