در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
در مشت خاک ریشۀ شمشاد میدود
همچون نسیم در قفس آزاد میدود
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است