تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
صبح طلوع زهرۀ زهرا رسیده است
پایان ظلمت شب یلدا رسیده است
باز درهای عنایت همه باز است امشب
شب قدر است و شب راز و نیاز است امشب
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
فاطمهای که عقلها، محو عبادتش بوَد
نقش به چهر دوستان، مُهر ارادتش بوَد
صبح شور آفرین میلادت
لحظهها چون فرشتگان شادند