باز جاریست خیابان به خیابان این شور
همقدم باز رسیدیم به میدان حضور
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
آن روزها دیوار هم تعبیری از دَر بود
در آسمان چیزی که پَر میزد، کبوتر بود...
وقتی که دیدمش،... چه بگویم؟... بدن نداشت
کوچکترین نشانهای از خویشتن نداشت
برخاستی تا روز، روز دیگری باشد
تقدیر فردا قصۀ زیباتری باشد
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
بگو به باد بپوشد لباس نامهبران را
به گوش قدس رساند سلام همسفران را
یک ماه جرعه جرعه تو را یاد کردهایم
دل را به اشتیاق تو آباد کردهایم
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف