سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی