سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
هرچه را خواهی بگیر از ما ولی غم را مگیر
غم دوای دردهای ماست مرهم را مگیر..
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی