گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی